THE DISCOURSE OF HEGEMONIC MASCULINITY IN THE SOVIET-ERA KYRGYZ NOVEL

1917’ye kadar yazılı edebiyata ulaşamamış olması sebebiyle Kırgız edebiyatında roman türü dünya edebiyatına kıyasla daha ileri bir tarihte ortaya çıkmıştır. 1936 yılında yayımlanan ilk Uzak Col’dan başlayarak, bağımsızlık tarihine kadarki süreçte yaklaşık 100’e yakın romanın yazıldığı görülmektedir. Söz konusu eserlerin büyük çoğunluğu Marksist-Leninist ideoloji merkezli şekillenmekle birlikte bu romanlarda Sovyet ideolojisinden uzak birtakım fikir ve düşünceler de yer işlenmiştir. Ancak hangi düşünce temelli olursa olsun dönemi romanının ideolojik anlayışa bağlı olarak doğduğu geliştiği gerçektir. Çoğu yazar, edebiyatın propaganda aracı merkezin sesi olma zorunluluğunu göz önünde bulundurmuş, bazıları ise güdüme rağmen satır aralarında kendi dünyalarını da yansıtmıştır. Nitekim ideoloji, hegemonik söylemi açığa çıkarır. Dolayısıyla veya yazarın yoluyla ideolojinin/bilginin nesnesi konumuna dönüşmüştür. Özellikle ideolojisinin öteki üzerinde hâkimiyet kurmaya eğilim göstermesi metnin içerisinde hâkim söylem üretmesi, kadınlık/erkeklik hâlleri ideal/öteki kahramanlar üzerinden kurgulanır. Amaçlanan ideal kadınlık/erkeklik, milletlerin/millî kimliğin inşası ile ilintilidir. Bu sebeple, romanında toplumun kültürün sembolik ilerlemesini, düzenini temsil eden erkekliğin söylemin nasıl tasavvur edildiğini koymak önemli çalışmada, dönemin eril tahakkümü, idealize edilmiş erkeklik söylemi, bedensel kurgular, idealler ideallerin karşıtı ötekiler ele alınmaya çalışılacaktır.